Υπάρχει μια ιστοσελίδα που λέγεται worldmeter(https://www.worldometers.info/) στην οποία κάποιος μπορεί να παρακολουθεί ανά πάσα στιγμή τις γεννήσεις, τους θανάτους, τους θανάτους από πείνα, τα ποσά που ξοδεύουν οι υπέρβαροι και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Την στιγμή που το είδα η ανθρωπότητα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους και βέβαια τα νούμερα αυτά αλλάζουν πολύ γρήγορα.
Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που ανήκουν σε 195 χώρες έχουν πολλά πράγματα που τους χωρίζουν και πολλά πράγματα που τους ενώνουν. Τα πράγματα που τους χωρίζουν είναι η γλώσσα, η εθνικότητα, ο πολιτισμός και κυρίως η θρησκεία. Ενώ έχουμε 195 χώρες στον κόσμο μιλάμε 7.139 διαφορετικές γλώσσες. Πάνω από 40% των γλωσσών έχουν μόνο 1000 που τις μιλούν και οι γλωσσολόγοι είναι σχεδόν βέβαιοι ότι θα εξαφανιστούν τα επόμενα χρόνια.
Αναμφίβολα σε αυτόν τον γλωσσικό παράδεισο μας έρχεται στο νου η βιβλική ιστορία του Πύργου της Βαβέλ (Γεν. 11, 1-9). Η τραγική επιθυμία του ανθρώπου από την εποχή των πρωτοπλάστων μέχρι τις σημερινές επιθυμίες του ΕλονΜασκ είναι μία: να γίνει Θεός. Ετσι και τότε οι άνθρωποι κατασκεύασαν έναν πύργο για να φτάσουν τον ουρανό. Ο Θεός τότε σύγχυσε τις γλώσσες και έτσι ο ένας δεν κατανοούσε τι έλεγε ο άλλος και έτσι σκορπίσθηκαν σε όλον τον κόσμο και ο πύργος δεν έγινε ποτέ.. Ο ίδιος μύθος απαντάται και στους Κινέζους, στους Άραβες αλλά ακόμα και στους Ινκας του Περού δείχνοντας ότι είναι ένα κομμάτι μιας παγκόσμιας αφήγησης. Βέβαια η σύγχυση των γλωσσών θεωρήθηκε ως κατάρα.
Ας προσπαθήσουμε να το δούμε όμως από μια άλλη μεριά. Ο άνθρωπος κάθε εποχής θέλει να κατασκευάζει προβλέψιμα σύμπαντα γιατί μέσα σε αυτά αισθάνεται ασφαλής. Η ασφάλεια καθορίζει την κατασκευή του κόσμου του για αυτό συνήθως οι κατασκευές του είναι ομοιόμορφες ειδικότερα μετά την βιομηχανική εποχή. Ο Θεός όμως αγαπάει την ποικιλία έτσι δημιουργεί χιλιάδες γλώσσες, δεκάδες είδη δέντρων, και σε κάθε δέντρο μάλιστα το κάθε φύλλο το κάνει διαφορετικό από το άλλο. Ας μείνουμε όμως στις γλώσσες.
Η κάθε γλώσσα δεν είναι μόνο ένα εργαλείο επικοινωνίας είναι ένας τρόπος θέασης του κόσμου μιας και οι καταλήξεις των αισθήσεων μας γίνονται σε γλωσσικές περιοχές του εγκεφάλου. Έτσι φυλές όπως Up’ik, η Inuit και η Sami, διαθέτουν για το χιόνι και για τον πάγο 49 διαφορετικές λέξεις που σημαίνει ότι μπορούν να δουν τον πάγο και το χιόνι με 49 διαφορετικούς τρόπους. Εμείς κοιτάζουμε τον ουρανό και βλέπουμε «σύννεφα» ο μετεωρολόγος όμως κοιτάζοντας τον ουρανό δεν βλέπει ένα πράγμα , βλέπει θύσανους, μελανίες, σωρείτες, θυσανόστρωματα, μελανόστρωματα, υψίστρωματα, θυσανοσωρείτες, μελανοσωρείτες, υψισωρείτες. Με λίγα λόγια αυτός που έχει πολλές λέξεις βλέπει και μεγαλύτερο κομμάτι της πραγματικότητας.
Για αυτό τον λόγο ο μεγάλος διανοητής και φιλόλογος Τζωρτζ Σταίνερ θεωρεί την ύπαρξη πολλών γλωσσών ως ευλογία γιατί κάθε γλώσσα είναι ουσιαστικά μια νέα θεώρηση του κόσμου κι έχοντας πολλές γλώσσες έχουμε την δυνατότητα πολλών ερμηνειών σε έναν ακόμα εν πολλοίς άγνωστο κόσμο.
Ο Θεός αγαπάει το διαφορετικό, το δημιουργεί και το προσφέρει αλλά όπως φαίνεται όχι για να χωρίσει αλλά για να ενώσει.Στα σώματα μας για παράδειγμα το συνολικό μήκος του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι πάνω από 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων.Και σε αυτά τα 3 δισεκατομμύρια, ένα μόνο μικρό μέρος διαφέρει κάνοντάς μας 99,9% γενετικά όμοιους με τους άλλους ανθρώπους που υπάρχουν στον πλανήτη.
Η διαφορά μόνον του 1 τοις εκατό δείχνει κάτι που η Γραφή σημειώνει από την αρχή ότι όλοι δηλαδή οι άνθρωποι στον πλανήτη είμαστε αδέλφια. Η διαφορά του 1 τοις εκατό δημιουργεί συγχρόνως 8 δισεκατομμύρια διαφορετικές προσωπικότητες. Κάθε ένας είναι εντελώς διαφορετικός σε κάποια σημεία από τον άλλον. Κανέναςδεν έχει το ίδιο δαχτυλικό αποτύπωμα, κανένας δεν έχει την ίδια ίριδα στο μάτι με κάποιον άλλον και κανενός το DNAδεν είναι ίδιο με ενός άλλου ανθρώπου. Αν μπούμε στον εγκέφαλο θα δούμε ότι ο κάθε άνθρωπος διαθέτει 86 δισεκατομμύρια νευρώνες αλλά αυτό είναι το ελάχιστο γιατί αυτοί οι νευρώνες συνδέονται με τις συνάψεις. Για να δημιουργηθεί μια πεποίθηση, μια πίστη χρειάζεται ένα ορισμένο αριθμό συνάψεων. Στον κάθε άνθρωπο οι νευρώνες συνδέονται με ένα διαφορετικό τρόπο άρα έχουμε έναν άπειρο αριθμό συνάψεων που δημιουργείται σε κάθε εγκέφαλο ανάλογα την γλώσσα, την παιδεία και το περιβάλλον που αυτός αναπτύσσεται. Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν βλέπει τον εξωτερικό κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Για αυτό τον λόγο διαφωνούμε και πολεμάμε ο ένας τον άλλον γιατί νομίζουμε ότι ο δικός μας τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο είναι ο μοναδικός και πρέπει να τον επιβάλλουμε στον άλλον. Και το κάνουμε αυτό για δύο λόγους ο πρώτος είναι γιατί εμπιστευόμαστε στη ψευδαίσθηση των αισθήσεων και δεύτερον εμπιστευόμαστε στις αναλύσεις του μυαλού μας που τις θεωρούμε πάντα σωστές.
Όμως σε μια ομιλία στο TEDο φυσικός ΡικάρντοΣαμπατίνι απέδειξε ότι αν μπορούσαμε να τυπώσουμε όλον τον γενετικό κώδικα ενός ανθρώπου θα είχαμε περίπου 262.000 σελίδες ή 175 μεγάλα βιβλία. Από αυτά μόνο οι 500 σελίδες είναι διαφορετικές και μοναδικές στον κάθε άνθρωπο. Ολες οι άλλες σελίδες δηλαδή οι 261.500 είναι απολύτως όμοιες.
Η γονιδιακή ομοιότητα μας όμως δεν εξαντλείται στον άνθρωπο μιας και με τον σκύλο μοιραζόμαστε το 90% του γενετικού κώδικα όπως και με την γάτα. Αλλά και με τα δέντρα και τα φυτά. Με την μπανάνα για παράδειγμα μοιραζόμαστε το 60% του γενετικού κώδικα. Ίσως τώρα μπορούμε να καταλάβουμε τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης που έλεγε «αδελφή μου αμυγδαλιά» και αυτή άνθιζε.
Αλλά δεν έχουμε μόνο κοινά τα ζεύγη των γονιδίων. Ένας άνθρωπος περιέχει στον σώμα του Άνθρακα , Υδρογόνο, Άζωτο, Ασβέστιο, Φώσφορο και σε μικρότερες ποσότητες : Κάλιο, Θείο, Νάτριο, Χλώριο, Μαγνήσιο δηλαδή δομικά στοιχεία που υπάρχουν σε όλο το σύμπαν και προήλθαν από την Μεγάλη λεγόμενη Έκρηξη..
Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί είναι πως είναι δυνατόν με τόσα κοινά στοιχεία να βλέπουμε τόσες διαιρέσεις; Αιτία όπως είπαμε είναι δομή των συνάψεων του ανθρώπινου εγκεφάλου που διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης. Όταν γεννιόμαστε ο εγκέφαλος έχει ένα πλήθος κυττάρων και λίγες συνάψεις. Παίρνει πληροφορίες για τον εξωτερικό κόσμο και φτιάχνει σιγά σιγά συνάψεις. Οι αισθήσεις όμως ξεγελούν γιατί βλέπουν τα πράγματα χωρισμένα ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Οικοδομεί την πραγματικότητα του πάνω σε λάθος πληροφορίες φτιάχνοντας ένα ψεύτικο εαυτό. Αυτός στηρίζεται στις διαφορές που μπορεί να υποστηρίξει φτιάχνοντας , η διορθώνοντας ένα φανταστικό κοσμοείδωλο που το ονομάζει «εγώ» και αποτελείται από το σύνολο των πεποιθήσεων του δηλαδή τη δομή των διαμορφωμένων συνάψεων μέσα στο εγκέφαλο. Όχι μόνο είμαστε οι σκέψεις μας αλλά φτιάχνουμε και έναν κόσμο σύμφωνα με τις σκέψεις μας.
Ο Ιησούς μας λέει ότι θα πρέπει να γίνουμε σαν τα παιδιά ή ότι πρέπει να γεννηθούμε ξανά.. και εννοεί ότι θα πρέπει ο εγκέφαλος να απαλλαγεί από το φόρτο των συνάψεων δηλαδή των πεποιθήσεων δηλαδή του φανταστικού εγώ και να ξαναρχίσει να φτιάχνει από την αρχή τον κόσμο. Και αυτός ο κόσμος θα πρέπει να στηρίζεται σε διαφορετικές αρχές από τον προηγούμενο. Αν ο προηγούμενος τρόπος σκέψης εστίαζε στις διαφορές που μας χωρίζουν ο νέος τρόπος θα πρέπει να εστιάζει στα κοινά στοιχεία, αυτά που μας ενώνουν. Αυτά που δημιουργούν κοινότητα .
Όλη η ζωή του Ιησού στον κόσμο ήταν προσανατολισμένη σε αυτόν τον σκοπό της ενότητας όλων που τον ονομάζει «Βασιλεία του Θεού». Θεραπεύει λεπρούς και τους αγγίζει που ήταν εκτός κοινότητας, τρώει με πόρνες και τελώνες που και αυτοί ήταν εκτός κοινότητας, μιλάει με Σαμαρείτες που ήταν οι εχθροί των Ιουδαίω ν. . Μιλάει άσχημα μόνο για τους φαρισαίους γιατί αυτοί θεωρούσαν τον εαυτό τους ξεχωριστό, καθαρό και αμόλυντο άρα πάνω από τους κοινούς ανθρώπους.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά λένε κάτι στην σημερινή εποχή που βρίσκει συνεχώς λόγους να σπαράσσεται. Φοβάμαι πως όχι. Ισως όμως στις ψυχές μοναδικών ανθρώπων ο λόγος του Ιησού να γίνει σπόρος για ένα μελλοντικό δέντρο που δεν θα στηρίζεται στις ιδέες και στις προκαταλήψεις. Σε αυτό το δέντρο θα βρίσκουν καταφυγή όλοι οι άνθρωποι. Ολοι γνωρίζουμε ότι το έχουμε ανάγκη αυτό το δέντρο και όλοι μας αιώνες τώρα προσπαθούμε σαν τους καλικάντζαρους να το κόψουμε. Πίστη είναι να ελπίζεις οτι αυτό το δέντρο μια μέρα θα ανθίσει και θα αγκαλιάσει ολόκληρη τη γη.
